Ministers at War

English:

In May 1940, with France on the verge of defeat, Britain alone stood in the path of the Nazi military juggernaut. Survival seemed to hinge on the leadership of Winston Churchill, whom the King reluctantly appointed Prime Minister as Germany invaded France. Churchill’s reputation as one of the great twentieth-century leaders would be forged during the coming months and years, as he worked tirelessly first to rally his country and then to defeat Hitler. But Churchill—regarded as the savior of his nation, and of the entire continent—could not have done it alone.

As prize-winning historian Jonathan Schneer reveals in Ministers at War, Churchill depended on a team of powerful ministers to manage the war effort as he rallied a beleaguered nation. Selecting men from across the political spectrum—from fellow Conservative Anthony Eden to leader of the opposing socialist Labor Party Clement Attlee—Churchill assembled a War Cabinet that balanced competing interests and bolstered support for his national coalition government. The group possessed a potent blend of talent, ambition, and egotism. Led and encouraged by Churchill, the ministers largely set aside their differences, at least at first. As the war progressed, discord began to grow. It reached a peak in 1945: with victory seemingly assured, Churchill was forced by his Minsters at War to dissolve the Government and call a General Election, which, in a shocking upset, he lost to his rival Attlee.

Authoritatively recasting our understanding of British high politics during World War II, Schneer shows that Churchill managed the war effort by managing his team of supremely able yet contentious cabinet members. The outcome of the war lay not only in Churchill’s individual brilliance but also in his skill as an executive, and in the collective ability of men who muted their personal interests to save the world from barbarism.

Polski:

W maju 1940 roku, gdy Francja była na skraju klęski, Wielka Brytania stanęła samotnie na drodze nazistowskiego wojskowego juggernauta. Przetrwanie wydawało się zależeć od przywództwa Winstona Churchilla, którego król niechętnie mianował premierem, gdy Niemcy najechały Francję. Reputacja Churchilla jako jednego z wielkich dwudziestowiecznych przywódców będzie się kształtować w nadchodzących miesiącach i latach, gdy będzie on niestrudzenie pracował najpierw nad zjednoczeniem swojego kraju, a następnie nad pokonaniem Hitlera. Ale Churchill – uważany za zbawcę swojego narodu i całego kontynentu – nie mógł tego zrobić sam.

Jak ujawnia nagrodzony historyk Jonathan Schneer w książce Ministers at War, Churchill polegał na zespole potężnych ministrów, którzy zarządzali wysiłkiem wojennym, a on sam mobilizował oblężony naród. Wybierając ludzi z całego spektrum politycznego – od konserwatysty Anthony’ego Edena do lidera socjalistycznej Partii Pracy Clementa Attlee – Churchill stworzył gabinet wojenny, który równoważył rywalizujące interesy i zwiększał poparcie dla jego koalicyjnego rządu. Grupa ta posiadała potężną mieszankę talentów, ambicji i egoizmu. Kierowani i zachęcani przez Churchilla ministrowie w dużej mierze odłożyli na bok dzielące ich różnice, przynajmniej na początku. W miarę upływu wojny niezgoda zaczęła narastać. Szczyt nastąpił w 1945 roku: gdy zwycięstwo wydawało się zapewnione, Churchill został zmuszony przez swoich ministrów wojny do rozwiązania rządu i rozpisania wyborów powszechnych, które w szokującym momencie przegrał ze swoim rywalem Attlee.

Autorytatywnie zmieniając nasze rozumienie brytyjskiej polityki w czasie II wojny światowej, Schneer pokazuje, że Churchill kierował działaniami wojennymi poprzez zarządzanie zespołem niezwykle zdolnych, choć skłóconych członków gabinetu. Wynik wojny zależał nie tylko od indywidualnej błyskotliwości Churchilla, ale także od jego umiejętności wykonawczych oraz od zbiorowej zdolności ludzi, którzy stłumili swoje osobiste interesy, by ocalić świat przed barbarzyństwem.

Jonathan Scheneer – Ministers at War

Jonathan Scheneer – Ministers at War